كلماتى رصعت بالذهب والالماس
وشفتاكى اتقنت نثر الحروف ورقة الاحساس
كتبتى ما لا طاقة لى به
انتى يا سيدتى يا امبراطورة فى زمن العاشقين
ياريحانة فى كتب الشعراء والادباء والمؤرخين
والله يا سيدتى لا ادرك ما عسانى افعله امام سطوة قلمكى وجبروته
فأنتى خرافية الوصف انثى الشعر وبعثرات الاقلام
كيف لى ان احذو خطوة واحدة يا مولاتى فى منهجكى
وانتى الاديبة فى زمن حقا قل فيه الادباء يا مولاتى؟؟
يا اقحوانة هذا الصرح وزهرته الناضجة انا لست الا انسانا
بكى ارتقى ومع قلمكى شموخى يصل لعنان السماء
احب دائما ان ارى المدح فى جوهرة الصرح الصاخبة الا وهيا
""دمعة الايام"" وقلم الصرح النازف وياقوتة الصرح الناصعة
لكنى دائما اقف عاجزا صامتا امامكى وانا لم اعتد هذه اللغات الا امامكى
اتقن حقا لغة الصمت فأنتى معلمتى ودكتورتى وسبيلى ونهجى
فى نثر كلماتى فانتى من جعلتى الحروف ترسو بى على شاطئ الاشعار
كل المودة والمحبة والاحترام اكنها لكى حقا سأظل طيلة عمرى فى
حالة العجز فأنا تعلمت من قلمكى وتتلمذت على يديه وتعلمت الاحساس
من نبع عاطفة قلمكى فكيف لحروفى ان تعلو على معلمتها ؟؟؟؟
سامحينى لقلة حروفى فلا سبيل لى يا معلمتى سوى الوقوف صامتا
هذا انا دوما